สวนสาธารณะ กทม. ต้อง “ลอกการบ้าน” ให้ถูก | โสภณ พรโชคชัย

การปรับปรุงคลองโอ่งอ่างก็ดี หรือคลองช่องนนทรีก็ดี มีการอ้างอิงถึงคลองช็องกเยช็อน ในใจกลางกรุงโซลว่าเขาปรับปรุงได้ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ก็เลยเอามาทำเป็นแบบบ้าง หรืออ้างอิงการรื้อสนามบินมาทำสวนสาธารณะก็ยังมี ทำให้เกิดโรคคลั่งทำสวนสาธารณะในหมู่นักวางผังเมืองไทย แนวคิดในการสร้างสวนสาธารณะในต่างประเทศก็เปลี่ยนไปแล้วแทนที่จะสร้างเป็นสวนขนาดใหญ่ ก็เปลี่ยนมาเป็นสวนขนาดย่อมๆ กระจายไปทั่วเมือง เช่น สวนโรงงานยาสูบ ผู้ที่ได้ประโยชน์ก็อาจเป็นชาวพระราม 4 ส่วนชาวพระราม 3 ก็อาจได้บ้าง ชาวพระราม 2 ที่อยู่ไกลกว่าก็คงไม่ “ถ่อสังขาร” ไป อย่างสวนลุมพินีก็มีผู้ไปใช้สอยเพียงวันละ 12,000 คน แต่ถ้าสร้างขนาดเล็กๆ กระจายไปทั่ว กลับจะได้คนใช้สอยเพิ่มขึ้น ดังนั้น การนำข้อมูลต่างๆ มาอ้างอิง จึงควรที่จะพูดให้รอบด้านเพื่อไม่ให้เกิดความเอนเอียงด้วยอคติ ไม่มีใครในโลกนี้คิดจะเอาสถานที่เชิงยุทธศาสตร์ในการขนส่งและจราจร เช่น มักกะสันมาทำสวนหรือพิพิธภัณฑ์รถไฟหรอกครับ ดูต่างอย่าง KL Sentral ที่เป็นศูนย์คมนาคมกลางกรุงกัวลาลัมเปอร์เป็นตัวอย่าง ไม่มีการแบ่งแปลงไว้ทำสวนสาธารณะเลย มีแต่แบ่งเป็นศูนย์การค้า โรงแรม ศูนย์คมนาคม เป็นสำคัญ
ที่มา : www.bangkokbiznews.com/columnist/974008