ภาษีที่ดิน-สิ่งปลูกสร้างเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นอย่างแท้จริง

นับว่าเป็น ความพยายามนับแต่ปี 2525 ในการผลักดันร่างกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับระบบภาษีทรัพย์สินที่แท้จริง เนื่องจากเดิมกฎหมายที่ใช้จัดเก็บภาษีจากทรัพย์สิน คือ พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน ปี 2475 และ พ.ร.บ.ภาษีบำรุงท้องที่ ปี 2508 ไม่สอดคล้องต่อสภาวการณ์ในปัจจุบัน และมีอุปสรรคสำคัญหลายประการ ทำให้ไม่สามารถอำนวยรายได้ให้แก่ท้องถิ่นได้ สะท้อนจากรายได้ประเภทภาษีที่ อปท.สามารถจัดเก็บได้เอง มีเพียงไม่เกิน 10% เท่านั้น ส่งผลให้ท้องถิ่นไม่มีอิสระทางการคลังอย่างแท้จริง ทั้งนี้ แนวทางในการจัดเก็บแต่เดิม มักเป็นการจัดเก็บจากทรัพย์สินโดยอ้อม คือ จัดเก็บจากการทำมาหาได้ของทรัพย์สินนั้น และการตีราคาทรัพย์สินไม่สอดคล้องกับมูลค่าของทรัพย์สินที่เปลี่ยนแปลงไป เช่น ภาษีโรงเรือนและที่ดิน จัดเก็บจากค่ารายปี ซึ่งหมายถึงจำนวนเงินที่ทรัพย์สินนั้นสมควรให้เช่าได้ในปีหนึ่งๆ จึงถูกมองว่า ซ้ำซ้อนกับภาษีเงินได้ในส่วนของค่าเช่า
ที่มา :www.bangkokbiznews.com/news/detail/853681?utm_source=category&utm_medium=internal_referral