อนิจจา ... อุตสาหกรรมเหล็กไทย

นอกจากเกิดการลงทุนในอุตสาหกรรมเหล็กสะพัดแล้ว โดยภาพรวมยังได้รับการคุ้มครอง ปกป้องจากรัฐบาลในรูปแบบต่าง ๆ โดยเฉพาะเชอร์ชาร์จหรือค่าธรรมเนียมพิเศษจากบีโอไอ เรียกว่า อุ้มมาตั้งแต่ตั้งไข่ รวมถึงในขณะนั้นยังมีกำแพงภาษีอากรขาเข้าเป็นเกราะกำบังอีก (ปัจจุบันค่อย ๆ ลดลงกรอบการค้าเสรี หรือ FTA) ยังไม่นับรวมการคุ้มครอง โดยมาตรการตอบโต้การทุ่มตลาดหรือเอดีที่ออกมาปกป้องเหล็กบางชนิดในช่วงเวลาต่อมา การเติบโตในอุตสาหกรรมเหล็กไม่เพียงแต่กลุ่มทุนรายใหญ่ที่กระโจนเข้าหา หากยังมีรายเล็ก รายย่อย อีกจำนวนมาก แห่ลงทุน โดยเฉพาะการผลิตเหล็กเส้น ประมวลภาพรวมทั้งหมด อุตสาหกรรมเหล็กน่าจะดี คนแห่ลงทุนกันมาก แถมมีรัฐบาลคอยปกป้อง จนมีบางคนในภาคธุรกิจถึงกับเอ่ยปากว่า "เหล็ก" ก็เหมือนอุตสาหกรรมเฒ่าทารก ที่รัฐบาลอุ้มไม่รู้จักจบสิ้น ทั้งที่ 20-30 ปีที่ผ่านมา น่าจะยืนหยัดอยู่ได้แบบแข็งแกร่ง! แต่ในความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม เพราะสถานการณ์อุตสาหกรรมเหล็กของไทยในช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ ได้สะท้อนถึงปัญหารอบด้านชัดเจน ไล่เรียงตั้งแต่ ความไม่จริงจังในการยกระดับอุตสาหกรรมเหล็กของภาครัฐในแต่ละรัฐบาล

ที่มา : http://www.thansettakij.com/content/282684

วันที่ 20 พ.ค. 61