ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง คุณอนันต์ ไร้โทษมหันต์

ผู้เขียนมีโอกาสพารัฐมนตรี ปลัดกระทรวง อธิบดี ผอ. และเจ้าหน้าที่ระดับสูงของส่วนราชการที่เกี่ยวข้องไปดูงานภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างในหลายประเทศ ทั้งในอเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ฯลฯ มาแล้วแต่ปรากฏว่า พ.ร.บ.ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างของไทย กลับออกมาแตกต่างจากนานาอารยประเทศ แทนที่ภาษีนี้จะลดความเหลื่อมล้ำ แต่ในความเป็นจริงกลับแทบไม่แตะต้องคนรวยเลย มีข้อยกเว้นมากมายที่ในต่างประเทศไม่มี ในบัญชีแนบท้ายการประกอบการเกษตรที่เป็นการทำไร่ ปลูกผัก ปลูกไม้ผลยืนต้น ปลูกสวนป่า การปลูกป่าเศรษฐกิจแบบสวนเฉพาะ หรือการปลูกไม้ผลหรือไม้ยืนต้นแบบสวนผสมที่มีชนิดพืชในอัตราขั้นต่ำโดยกำหนด 51 พืชชนิด ซึ่งการประกาศดังกล่าวเป็นไปข้อเสนอของกระทรวงเกษตรฯ กรณีแบบนี้เป็นกลยุทธ์ในการเลี่ยงภาษีอย่างถูกต้องตามกฎหมายของคนรวยๆหรืออย่างญี่ปุ่นในช่วง 30-40 ปีก่อน ที่มีชาวบ้านทำนาในใจกลางเมืองเพื่อเลี่ยงภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง อย่างไรก็ตามการเลี่ยงแบบนี้ไม่มีแล้ว ช่องโหว่ต่างๆ ถูกปิดไปแล้ว แต่ที่ไทยของเรายัง (จงใจ) เปิดช่อง (อ้าซ่า) เอาไว้ ตามหลักกฎหมายภาษีทรัพย์สินนั้น ผู้ที่มีทรัพย์สินราคาสูง ก็ต้องเสียภาษีสูง ผู้มีทรัพย์สินมูลค่าต่ำกว่าก็เสียภาษีน้อยกว่า การเสียภาษีก็เพื่อนำมาดูแลบำรุงรักษาทรัพย์สินของเรา อันที่จริง เราก็มีการเก็บสิ่งที่คล้ายภาษีนี้เช่นการเก็บค่าส่วนกลาง เพื่อมาบำรุงรักษา ในชุมชนใดมีการดูแลรักษาดี มูลค่าทรัพย์สินก็เพิ่ม ในชุมชนใดดูแลไม่ดี มูลค่าทรัพย์สินก็ตกหรือไม่เพิ่มขึ้น การเก็บภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างจึงเป็นความจำเป็นๆ อย่างยิ่ง
ที่มา : www.bangkokbiznews.com/blog/detail/650831