เปลี่ยนหัวลำโพงเป็นศูนย์การค้า / โดย ดร.โสภณ พรโชคชัย

ดร.โสภณ ไปสอนหนังสือที่ญี่ปุ่นตั้งแต่ปี 2530 โดยเริ่มต้นไปสอนที่มหาวิทยาลัยมิตากะ และไปมาหลายหนหลายเมือง วันนี้ดร.โสภณ เสนอให้มีการพัฒนาสถานีรถไฟหัวลำโพงในเชิงพาณิชย์เพื่ออำนวยประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชนคนส่วนใหญ่ที่เป็นเจ้าของประเทศ ไม่ใช่ทำเป็นพิพิธภัณฑ์ มีแนวคิดที่จะเอาสถานีรถไฟหัวลำโพงไปทำพิพิธภัณฑ์รถไฟ แรกๆก็ดูดี แต่คิดอีกทีเป็นความคิดที่ “ไร้เหตุผลสิ้นดี” (สำนวนบู๊ลิ้มจีน) เพราะที่ดินราคาแสนแพงเอาไปทำพิพิธภัณฑ์จะคุ้มค่าอย่างไร เอาไปพัฒนาเชิงพาณิชย์ยังได้กำไรมาพัฒนาประเทศเพื่อประโยชน์ของประชาชนส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม เราจะให้ “คนตายขายคนเป็น” ไม่ได้ เช่น หัวลำโพงอาจมีอาคารสมัยใหม่สร้างสูงคร่อมอยู่บนหัวลำโพงเลยก็ได้ ที่ญี่ปุ่นก็มีให้เห็นชัดแถวสถานีรถไฟโตเกียว ฝั่งตรงข้ามพระราชวังของพระมหาจักรพรรดิก็มีอาคารที่ถือเป็นโบราณสถานเก็บไว้เป็นดั่งอนุสรณ์สถานอยู่จำนวนหนึ่ง อาคารเหล่านั้นถูกสร้างคร่อมโดยอาคารสมัยใหม่ ภายในอาคารเก่าหลายแห่งได้รับการปรับปรุงให้ทันสมัย คงไว้แต่ “หน้ากาก” ของอาคาร ไม่ใช่ต้องเก็บรักษาไว้โดยไม่ได้ใช้ประโยชน์ การสร้างสวนสาธารณะบนพื้นราบกลับกลายเป็นปัญหาเสียอีก เช่น เสียค่าก่อสร้างมหาศาล เช่นที่มักกะสันหากจะทำเป็นสวนต้องใช้เงินนับพันล้าน ค่าดูแลอีกปีละนับร้อยล้าน ค่าน้ำมันในการบำบัดน้ำเสียในบึงอีกต่างหาก หากให้เอกชนสร้างอาคารเขียวประหยัดพลังงาน (รัฐบาลยังได้เงินมาหยุดขาดทุนและพัฒนาการรถไฟเพื่อคนทั้งประเทศ) การดูแลพื้นที่สีเขียวอยู่ในความรับผิดชอบของภาคเอกชน โดยรัฐบาลไม่ต้องเปลืองงบประมาณ นี่จึงเป็นการพัฒนาที่ยั่งยืนแท้ๆ เชื่อหรือไม่ว่าอาคารชุดพักอาศัยทันสมัยที่เพิ่งสร้างใจกลางกรุงโตเกียวบริเวณอ่าวโตเกียว ซึ่งเป็นที่ดินที่ถมทะเลขึ้นใหม่เมื่อราว 80 ปีก่อนนั้น ราคาตารางเมตรละ 400,000 บาทเท่านั้น เดินทางสะดวกด้วยรถไฟฟ้า นับว่าไม่แพง เพราะราคาห้องชุดในกรุงเทพมหานครที่แพงๆสูงถึง 400,000 บาทต่อตารางเมตรเช่นกัน โดยนัยนี้การนำหัวลำโพงมาพัฒนาในเชิงพาณิชย์จึงสามารถดำเนินการได้ตามรางรถไฟและบริเวณสถานีรถไฟหัวลำโพงเอง ส่วนอาคารเก่าแก่ที่เป็นสัญลักษณ์ของหัวลำโพงก็สามารถสร้างคร่อมไว้ได้ อย่าปล่อยให้ “คนตายขายคนเป็น” เป็นอันขาด

ที่มา : http://www.lokwannee.com/web2013/?p=294038

วันที่ 11 ม.ค. 60